Wystawa Joanny Pawlik „Czy to jest nierealny taki plan?” jest wspólnym przedsięwzięciem Galerii Supermarket Sztuki i Wizytującej Galerii. Artystka podejmuje w niej refleksję nad kreacją, niepełnosprawnością i wykluczeniem. Dotyka niewidzialnych podziałów przebiegających tak w świecie sztuki, jak i w społeczeństwie. Bada granice pomiędzy profesjonalnymi i amatorskimi środkami wypowiedzi artystycznej, stawia pytania o możliwość ich współistnienia i rezonowania w procesie twórczym. W tym celu zaprasza do współpracy osoby niepełnosprawne, aranżuje ich spotkania z odbiorcami i twórcami pełnosprawnymi, inicjuje rozmowy, dyskusje, wspólne przedsięwzięcia. Efektem są koncerty, filmy, nagrania dźwiękowe, teksty, kolaże, obiekty, obrazy czy rysunki.

Na wystawie zostaną zaprezentowane nagrania koncertu Wiktora Okroja Nie wasz siępisać i recitalu Agaty Wąsik Podnoszęlampęw stronęzłotych drzwi, w reżyserii Joanny Pawlik. Oba wydarzenia miały miejsce w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie w kwietniu 2016 roku. Ekspozycję tworzyć będą także filmy: Jak kiedyśpoznam, Piosenka, Rozmowa czy W jak najlepszym porządku” przygotowane na wystawę w Małopolskim Ogrodzie Sztuki w Krakowie w 2015 roku. Najnowszy film Pawlik, Piosenka o nauczycielce, powstał z inspiracji tekstem piosenki Wiktora Okroja Dla nauczycielki w A-mol. Bohater filmu – muzyk i didżej Edee Dee (Edward Gil-Deskur) korzysta z aplikacji na iPhone’a dla osób niewidomych.

Bohaterami/bohaterkami filmów są twórcy i osoby, których obecność może budzić u odbiorcy zdziwienie, zakłopotanie czy dyskomfort. Artystka konfrontuje widza z pozastandardowymi wizerunkami postaci. Czyni to, aby zmniejszyć dystans dzielący osoby pełnosprawne od niepełnosprawnych, a ostatecznie zakwestionować zasadność uprzedmiotawiających podziałów. Pawlik w swoich pracach podkreśla podmiotowy wymiar każdego człowieka. Wydobywa ukryte w ludziach niemal klasyczne piękno. Zaproszone przez nią osoby dzielą się swoim doświadczeniem, emocjami i pragnieniami. Ze względu na ograniczenia ciała, a czasem przez bariery komunikacyjne i ciągłe stykanie się z wykluczeniem społecznym, mają one przed sobą dodatkowe przeszkody, stojące na drodze do spełnienia marzeń czy zaspokojenia takich potrzeb, jak bliskość, czułość i miłość. Czasem ich cele bywają nieosiągalne i utopijne; bywa, że są narażone na porażkę.

Jedna z bohaterek i autorek wystawy pragnie pozostać anonimowa. Na co dzień doświadcza przemocy psychicznej. Z powodu wrodzonej niepełnosprawności ruchowej, jest zależna od osób najbliższych. We współpracy z Joanną Pawlik w ramach terapii zajęciowej tworzy kolaże liternicze, które są zapisem inwektyw rzucanych pod jej adresem. Zapis zawiera silny ładunek emocjonalny, co podkreślają błędy ortograficzne i interpunkcyjne wynikające z dysleksji autorki; możemy niemal usłyszeć jego nieprzyjemny dźwięk i barwę.

Autorami prezentacji są także inni uczestnicy terapii zajęciowej, którą Pawlik prowadzi w ośrodku przy Fundacji Artes w Krakowie. Rysunki narracyjne Kamila Kowalczyka dotyczą smogu. Są krytyczne wobec polityki lokalnej. Autor podkreśla znaczenie troski o środowisko, a tym samym o zdrowie i komfort życia mieszkańców, które zależą w tym przypadku od decyzji prezydenta miasta. Katarzyna Leja jest autorką pracochłonnego, wykonanego jedną ręką gobelinu przedstawiającego drabinę, z której w dzieciństwie spadła.

Wśród prac na wystawie będą również rysunki i obrazy Joanny Pawlik.

W sztuce Pawlik wyraża się wrażliwość muzyczna, ważne jest także doświadczenie cielesności. Artystka dorastała w środowisku muzycznym, a swoją przyszłość wiązała z tańcem. Nieszczęśliwy wypadek uniemożliwił jej realizację tego marzenia. Motyw niekompletności ciała i braku stał się centralny w jej pracach.

Tytuł wystawy „Czy to jest nierealny taki plan?” został zaczerpnięty z tekstu piosenki Wiktora Okroja Marzenie o fenderze. Stawia on pytania o możliwość realizacji planów, rozwijania zainteresowań, spełnienia marzeń, zaspokojenia potrzeb emocjonalnych i twórczych osób niepełnosprawnych, a także pytania o to, czy możliwe jest przełamanie barier społecznych i mentalnych „pełno- i niepełnosprawnych” na płaszczyźnie sztuki?

Agnieszka Żechowska

Joanna Pawlik (ur. 1974) – jest artystką wizualną, arteterapeutką, kuratorką, scenarzystką  i reżyserką. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem, fotografią oraz wideo. Dyplom obroniła w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Obecnie przygotowuje pracę doktorską na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie.

Swoją twórczość prezentowała na wystawach indywidualnych, m.in.: „Myślę, że jesteś dziwny i bardzo cię lubię” 
w Małopolskim Ogrodzie Sztuki w Krakowie (2015), „Bliżejschowajtwarz” w Nowym Miejscu w Warszawie (2014), „Balans” w Galerii Bunkier Sztuki w Krakowie (2010), „Ekonomia utraty” w Gallery 69 w Oslo (2009), „Spacer” w Czarnej Galerii w Warszawie (2009), „Bez śladu” w Otwartej Pracowni w Krakowie (2006).

Uczestniczyła w wielu wystawach zbiorowych: „Medycyna w sztuce” w Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK w Krakowie (2016), „Nie/dopasowanie” w Wizytującej Galerii i Fundacji Supermarket Sztuki w Warszawie (2015), PAO Festival 2014 – „Vizual Poetry in Performance Art” w Atelier Nord w Oslo (2014), 12. Przegląd Sztuki SURVIVAL – „Miasto – stan zapalny” we Wrocławiu (2014), 10. Międzynarodowy Festiwal Sztuki Wizualnej inSPIRACJE/Xtreme w Miejskiej Galerii Sztuki 13 Muz w Szczecinie (2014), „Dzień jest za krótki – kilka opowieści autobiograficznych” w Galerii BWA SOKÓŁ w Nowym Sączu oraz w Galerii Miejskiej ARSENAŁ    w Poznaniu (2014), „Disabled By Normality” w DOX Art Contemporary Center w Pradze (2013), „Dzień jest za krótki – kilka opowieści autobiograficznych” w Muzeum Współczesnym we Wrocławiu (2013), „Tribute to moda polska” w Lookout Gallery w Warszawie (2013), „Skąd możesz wiedzieć, co robisz, gdy śpisz?” w Galerii Bunkier Sztuki w Krakowie (2012), „Recommended by…” w Fotogalerie Wien WUK, Month of Photography w Wiedniu (2012), „Now! Video Art from Poland”, 11 Freunde Kultur im Quartier w Berlinie (2012), „Chora sztuka” w Kamienicy Jerozolima w Warszawie (2012), „Sexy”  w Ex Teresa Arte Actual Museum w Mexico City w Meksyku (2011), „New Screen New Castle” w New Castle w Wielkiej Brytanii (2011), 14. Media Art Biennale WRO 2011, Alternative Now we Wrocławiu (2011), „Simple Living” w Center and Gallery P74 w Ljubljanie (2010), „Charm Of Harm” w Bregenz (2010), Jeune Création Européenne w Montrouge we Francji (2009), „Portret własny, prace z kolekcji Piotra Bazylki” w CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie (2008), Oslo Screen Festival (2008), „Rybie Oko 5” w Bałtyckiej Galerii Sztuki w Słupsku (2008), „Pod zamkniętymi powiekami” w Czarnej Galerii w Warszawie (2008), „Pamiętniki pokolenia tamagotchi” w Galerii Klimy Bocheńskiej w Warszawie (2008), „Złudzenie widzenia” w Fabryce Schindlera w Krakowie (2006), „Wiedźma Ple Ple” w Galerii Dla w Toruniu / Galerii Klimy Bocheńskiej w Warszawie (2006), „Polish Art Am Main” we Frankfurcie nad Menem (2006), „Bielska Jesień 2005” w Galerii Bielskiej BWA w Bielsku-Białej (2005), Supermarket Sztuki V/1 – „Toleruj mnie!” – biennale młodej sztuki europejskiej w Galerii DAP w Warszawie (2005).

Jest laureatką nagród, wyróżnień oraz stypendiów, m.in.: wyróżnienie na 37. Biennale Bielska Jesień (2005), nagroda główna na Biennale Sztuki Młodych Rybie Oko 5 (2008), stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2013), stypendium „Młoda Polska” (2010), nagroda Trust For Mutual Understanding, USA (2010), rezydencja 18th StreetArtsCenter, Santa Monica, USA (2010).

Prace Joanny Pawlik znajdują się w kolekcjach prywatnych i publicznych, m.in. w kolekcji Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie (MOCAK) i kolekcji Bunkra Sztuki w Krakowie.

Uczestnicy-współautorzy wystawy:

Wiktor Okrój (ur. 1990) – urodził się z dziecięcym porażeniem mózgowym. Autor wierszy i tekstów piosenek – do tej pory ukazały się dwa tomy jego poezji: Moje życie jest jak album (Kraków, ZSS nr 11, 2010), Dlaczego nie wiem(Kraków, Miniatura, 2014). Komponuje również muzykę. W roku 2013 powstał spektakl teatralny na podstawie jego tekstów i muzyki Nie ma jak na wsi w reżyserii Alessandry Barczyk. W roku 2016 w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie odbył się jego koncert Nie wasz siępisać przy współudziale muzyków Pauliny Owczarek i Ernesta Ogórka oraz aktora Pawła Tomaszewskiego w reżyserii Joanny Pawlik. Członek zespołu Dobczycka Band.

Agata Wąsik (ur. 1993) – od dziecka silnie związana z muzyką. Śpiewa, gra na gitarze i na pianinie. Ukończyła Szkołę Muzyczną I stopnia w klasie gitary klasycznej, a obecnie kontynuuje edukację muzyczną na wydziale wokalnym w PSM II stopnia im. Józefa Elsnera w Warszawie. Studiuje filologię ukraińską na Uniwersytecie Warszawskim.  Interesuje się muzyką z różnych światów: od opery, przez folk, rock, pop, gospel, metal symfoniczny, muzykę sefardyjską, aż do poezji śpiewanej. W 2014 r. w ramach koncertu szkolnego przygotowała wraz ze swoją nauczycielką Magdaleną Schabowską oraz akompaniatorką Olgą Ternovyh mini – recital. W roku 2016 w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie odbył się jej recital Podnoszęlampęw stronęzłotych drzwi w reżyserii Joanny Pawlik. Śpiewała w zespole Los Bilbilicos Anny Jagielskiej-Riveiro. Od kilku lat współpracuje z reżyserem i choreografem Rafałem Urbackim przy spektaklach Przechlapane (Warszawa, 2012), Stypa (Poznań, 2012), Niech nigdy w tym dniu słońce nie świeci(Gniezno, 2014).

Dj Edee Dee (Edward Gil-Deskur) – niewidomy muzyk pochodzenia romskiego. Jest producentem, realizatorem dźwięku, wokalistą oraz DJ-em grającym pod pseudonimem D.J Gipsyman, D.J. Edee Dee. Współpracuje z THC Underground, Funk Fu, Kinetic Formation. Pracował z takimi muzykami, jak Michał Urbaniak, Wojciech Karolak, Joachim Menzel, Sławek Jaskułke, Jacek i Wojtek Fedkowicz, Jan Pilch i Jarosław Śmietana. Grał razem z takimi wykonawcami, jak DJ Assault, UK Apachee, MC MC, Goldie, The Freestylers, Aron Spector, Black Sun Empire, Krime, Mk Fever, DJ Technic, DJ Dokuro. Uczestniczył w festiwalach w kraju i zagranicą, m.in. Unsound, Międzynarodowym Festiwalu Perkusyjnym i Festiwalu Pollen kommen. Razem z Michałem Gorczycą ( DJ Dokuro) napisał muzykę do przedstawień teatralnych, takich jak Werter w Nowym Jorku (Teatr im. J. Słowackiego w Krakowie) i Leonce i Lena(Teatr Dramatyczny w Warszawie). Ze swoją siostrą Martą Deskur prowadził warsztaty dla małych klubowiczów w Krakowskim Bunkrze Sztuki. Prowadził audycje Muzykodelia w radiu Radiofonia.

Katarzyna Leja (ur. 1984) – w wieku sześciu lat spadła z drabiny, ma niedowład prawej strony ciała, nie widzi na jedno oko. Uczyła się w Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym nr 5 w Krakowie, na kierunku krawiectwo (haft pętelkowy). Uczestniczka Warsztatu Terapii Zajęciowej przy Fundacji Artes w Krakowie. Lubi czytać, malować, tkać, śpiewać. Uzależniona od gry komputerowej Miłosne połączenia. Tworzy prace o zabawnych tytułach w technice kolażu, rysunku, tempery, kredki oraz tkaniny.

Kamil Kowalczyk (ur. 1982) – jest osobą prawie niewidomą, choruje na astmę. Uczył się w Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym dla Dzieci Niewidomych w Krakowie. Już w czasie edukacji uczęszczał na dodatkowe zajęcia plastyczne. Rok po ukończeniu szkoły trafił do Fundacji Artes. Miał wystawę indywidualną w siedzibie fundacji.

Paweł Mrożkiewicz (ur. 1990) – cierpi na padaczkę i niesprawność intelektualną. Od 2011 roku mieszka w DPS w Krakowie. Pomaga innym, bardziej niesprawnym, m.in. prowadzi wózki inwalidzkie, pomaga wstać osobom, które nie mogą tego zrobić samodzielnie. Występuje wspólnie z Rafałem Przygockim w filmie Rozmowa w reżyserii Joanny Pawlik (2015).

Rafał Przygocki (ur. 1990) – urodził się z porażeniem mózgowym, ma obustronny niedowład ciała. Uczył się w Zespole Szkół Specjalnych nr 11 w Krakowie. Jest osobą niemówiącą, nie pisze i nie czyta, interesuje się elektroniką, lubi pomagać w obsłudze nowych domowych sprzętów. Występuje wspólnie z Pawłem Mrożkiewiczem w filmie Rozmowa w reżyserii Joanny Pawlik (2015).

Przemysław Chronowski (1987) – urodził się z niedotlenieniem mózgu i przykurczem ścięgien obu nóg. Ukończył Zasadniczą Szkołę Zawodową nr 30 w Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym nr 1 im. Jana Matejki o kierunku kaletnictwo. Występuje w filmie W jak najlepszym porządku w reżyserii Joanny Pawlik (2015).

Organizatorzy: 

Galeria Supermarket Sztuki / Wizytująca Galeria 

Patroni medialni: 

SZUM 
Fragile 
TVP Kultura
NUMARTE 
INTEGRACJA
Niepełnosprawni.pl 
Kulturaonline.pl 
Artinfo.pl

Partner wystawy: 

ANODAL